Vaak zeggen wij als moslim; ‘Alhamdoelilaah’ of ‘Ash-shukr lilaah’;
‘Alle lof is voor Allah’ en ‘alle dank is voor Allah’ maar velen weten niet wat nou precies het verschil tussen deze twee is.
Het is heel belangrijk de betekenis van de twee woorden te kennen. Het kennen van de betekenis en ook waarom men dit zegt, laat ons nog meer realiseren dat alle dank en lof voor Allah is.
Het verschil in betekenis tussen deze twee zit hem in twee opzichten:
Het eerste opzicht: ‘Waarom’ je dankt of looft.
Het tweede opzicht: ‘het middel’: )In het Arabisch ( الآلة hiermee bedoelen de geleerden ‘het middel waarmee je het dankt of looft’. Ofwel; met je hart, de tong of door middel van dankbaarheid in de vorm van daden.
Nu we deze twee opzichten kennen, weet dan dat de geleerden zeggen dat de een algemener is, in een opzicht, dan de ander en dat die ander hier juist weer specifieker in is.
Met betrekking tot het tweede opzicht is dat weer andersom. Ik zal dit uitleggen.
Alhamd; wordt meestal vertaald als loven of prijzen maar wordt door geleerden gedefinieerd als:
الثناء باللسان على الجميل الاختياري نعمة أو غيرها
Zoals men kan vinden in de uitleg van al’aqidah alwasitiyyah van Khalil Al-harraas رحمه الله
Vertaling: Het prijzen (van iemand) doormiddel van de tong voor zowel een gunst als voor andere redenen.
Hij zei: “Het prijzen met de tong” Wat men als eerst kan zien is dat prijzen met de tong wordt gedaan. Dit (de tong), het zeggen is dus het middel waarmee het prijzen gedaan wordt. Wat men hier ook kan zien is dat het alleen en specifiek met de tong gedaan wordt ofwel gezegd wordt.
Hij zei: “voor zowel een gunst als andere redenen.”
Hier noemt hij niet ‘waarmee’ maar juist; ‘waarom’ ofwel; de reden waarom je looft.
Hij zei: “zowel een gunst als andere redenen”
Met ‘andere redenen; bedoelt hij; dingen die geen gunst zijn zoals goede eigenschappen, net als dat iemand barmhartig is of sterk. Dus men looft vanwege een gunst van iemand en vanwege zijn eigenschappen.
Hier zie je juist dat het niet specifiek maak juist algemener is; ofwel niet specifiek alleen voor gunsten maar ook voor wat geen gunsten zijn!
Een andere omschrijving is die van Shayk Ibn Al-‘Uyhaymeen رحمه الله:
وصف المحمود بالكمال والإفضال
Vertaling: Het omschrijven (noemen) van de volmaaktheid of de gunsten van degene die je looft.
Hij zei: “Het omschrijven” ofwel met de tong.
“van de volmaaktheid of gunst”: ofwel de rede van loven zijn volmaakte en goede eigenschappen of een gunst.
De definitie van de shayk, rahimahullah; komt overeen met de eerdergenoemde definitie.
Dus we hebben ook hieruit geleerd dat; loven specifiek en alleen met de tong wordt gedaan en algemeen vanwege dingen die een gunst zijn of niet in het algemeen.
Loven doet men dus met de tong en niet met daden.
Een voorbeeld van loven, dat men zegt: “Hij heeft deze gunst voor mij gedaan of Hij heeft deze en die mooie eigenschap…”
Danken.
Danken daarentegen is anders;
De geleerden zeggen dat danken gedaan wordt met de tong, met het hart en ook door middel van daden. Door iets te doen uit dankbaarheid.”
Dus, het is algemener en niet specifiek alleen met de tong. Want danken doet men met de drie middelen die ik eerder noemde, terwijl men het loven alleen doet met de tong.
Echter, danken doet men alleen voor een gunst en niet voor een eigenschap terwijl je wel looft om een eigenschap. Dus loven is daarin (waarom je het doet) algemener.
Danken doet men niet om een eigenschap want je zegt niet;
“Ik dank je dat je de mooie eigenschappen hebt” maar “ik loof je daarvoor met me tong”.
Men zegt bijvoorbeeld niet: “Ik dank Allah dat hij almachtig is” , of “ik dank je dat je mooi bent” maar je kunt daarentegen wel loven met de tong of prijzen.
Danken doet men dus alleen vanwege een gunst; iemand doet iets en daar dank je hem voor. Dus danken is specifieker als het gaat over waarom je het doet; En loven doet men voor gunsten en voor eigenschappen en is dus algemener hierin.
Danken is wel algemener als je kijkt ‘waarmee je het doet’; want je dankt niet alleen met je tong maar ook met je hart en met je daden kun je dankbaar zijn.
Waarom zeggen we de een of het ander?
Vaak zeggen wij; Alhamdulilaah of nashkur Allah; maar wat is de reden dat Hij daar alle recht op heeft?
Zoals we zeiden; dankt men voor een gunst; als iemand een gunst doet heeft hij recht op dankbaarheid. Hoe meer gunsten hoe meer recht op dankbaarheid.
En het is zoals Allah zei:
وما بكم من نعمة فمن الله
Elke gunst die jullie hebben is van Allah.
Dus omdat elke gunst van Hem is heeft Hij recht op alle dank!
De reden voor het loven;
Loven doet men, zoals we zeiden ook om eigenschappen; zoals groot zijn of krachtig of mooi….
Als iemand een goede eigenschap heeft, heeft hij recht op lof. En wie minder eigenschappen heeft, heeft minder recht daarop. En zoals jullie weten; heeft Allah alle beste en volmaakte eigenschappen en heeft daarom recht op ‘alle lof’
Daarom zeggen we in de eerste aayah van soerat al’fatihah:
‘Alle lof is voor de Heer der werelden’
Al-hamd; Het lof, is zoals de geleerde zeggen voor : الاستغراق
Dit betekend: iets volledig omvatten ; ofwel het loven; is niet een beetje lof maar omvat de volledige lof en betekend ‘alle lof’. Dit, want elke gunst is van Hem, en Hij heeft alle volmaakte eigenschappen.
فلله الحمد والشكر