Biografie van Abu Jouhaina Hallmans

𝐁𝐢𝐨𝐠𝐫𝐚𝐟𝐢𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐀𝐛𝐮 𝐉𝐨𝐮𝐡𝐚𝐢𝐧𝐚 𝐇𝐚𝐥𝐥𝐦𝐚𝐧𝐬 (𝐃𝐞𝐞𝐥 𝟏)

 

In een poging onze broeder en ustaadh iets beter te leren kennen, gaan wij, met zijn toestemming, in deze serie enkele punten uit zijn leven delen. 

 

𝙋𝙪𝙣𝙩𝙚𝙣 𝙯𝙤𝙖𝙡𝙨: waarom en hoe hij moslim is geworden, hoe zijn leven daarna was en hoe hij is gaan studeren in Nederland en Saudi-Arabië̈. Hopende dat in zijn verhaal mooie profijten zullen zijn voor de lezer. 

 

Wij hopen dat zijn levensverhaal een inspiratiebron en motivatie zal zijn voor velen onder de jongeren in het opdoen van kennis, het bestuderen van de religie en de Arabische taal en het emigreren naar een islamitisch land. 

 

𝙕𝙞𝙟𝙣 𝙖𝙛𝙠𝙤𝙢𝙨𝙩: 

 

Abu Jouhaina komt oorspronkelijk uit een Limburgse familie, maar heeft de meeste van zijn kinderjaren in Veenendaal doorgebracht. Later is hij verhuisd naar verschillende steden, zoals Weert, Sittard, Eindhoven, Tilburg en andere plaatsen.

 

𝙑𝙤𝙤𝙧𝙖𝙛 𝙖𝙖𝙣 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙞𝙣𝙩𝙧𝙚𝙙𝙚 𝙩𝙤𝙩 𝙙𝙚 𝙄𝙨𝙡𝙖𝙖𝙢: 

 

Opgevoed in een niet-praktiserende rooms-katholieke familie, die hem bijna nooit iets leerde over religie, had hij wel het gevoel dat een mens het kennen van zijn Heer nodig had. Hierbij vond hij op jonge leeftijd, dat het ‘leven in chaos’ en het ‘zonder regels doen wat je wilt’ slechte gevolgen kan hebben voor jezelf en anderen. Zo had hij een afkeer voor alcohol en de omgang van sommige mensen in relaties. 

 

Daarom geloofde hij dat het belangrijk is voor een mens om ook de juiste ‘regels’ van deze ene Schepper te kennen. Soms las hij over de profeten en hij was erg onder de indruk van hun verhalen. Echter, elke keer als hij de bewering hoorde dat ‘God een zoon heeft’, had hij daar hevige afkeer voor. Het hebben van een zoon was iets wat bij een mens of schepsel hoort. Deze bewering vond hij ook vreemd en niet passend bij de verhalen van andere profeten voorafgaand aan Jezus عليه السلام. 

 

𝙕𝙞𝙟𝙣 𝙞𝙣𝙩𝙧𝙚𝙙𝙚 𝙩𝙤𝙩 𝙙𝙚 𝙄𝙨𝙡𝙖𝙖𝙢: 

 

Abu Jouhaina noemde, dat hij na dit conflict met de drie-eenheid vaker een du’a (smeekbede) deed met de letterlijke woorden, die hij nog kan herinneren: 

 

“𝐈𝐤 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐮 𝐰𝐞𝐫𝐤𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐛𝐞𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭, 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐢𝐤 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐰𝐚𝐭 𝐔𝐰 𝐫𝐞𝐥𝐢𝐠𝐢𝐞 𝐢𝐬, 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 𝐥𝐞𝐢𝐝 𝐦𝐢𝐣!”

 

Abu Jouhaina herinnert zich zijn du’a (smeekbede) toen hij in de bus, onderweg naar school was (in Weert) en dat hij op dezelfde dag, in Someren een boekhandel inging. Binnen in de boekhandel trof hij een vertaling van de betekenissen van de Koran aan. Hij wist in die tijd helemaal niks over de Islaam, noch wat moslims aanbidden. Hij deed het nieuwgevonden boek open en het eerste vers dat hij las was: 

 

‘𝐇𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐩𝐚𝐬𝐬𝐞𝐧𝐝 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐀𝐥𝐥𝐚𝐚𝐡 𝐨𝐦 𝐞𝐞𝐧 𝐳𝐨𝐨𝐧 𝐭𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧, 𝐇𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠 𝐢𝐬 𝐇𝐢𝐣, 𝐚𝐥𝐬 𝐇𝐢𝐣 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐛𝐞𝐩𝐚𝐚𝐥𝐭, 𝐳𝐞𝐠𝐭 𝐇𝐢𝐣 𝐞𝐫 𝐬𝐥𝐞𝐜𝐡𝐭𝐬 𝐭𝐞𝐠𝐞𝐧: “𝐖𝐞𝐞𝐬,” 𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐢𝐬.’ 

 

[soerah Maryam, aayah 35] 

 

Dit was precies wat hij ook voelde en hij was erg onder de indruk van de Koran en besloot het te kopen. De Waarheid heeft zijn Licht; hoe meer je het leest, hoe meer het overtuigt. Hierdoor bleef hij lezen en zocht ook vrienden op school van Marokkaanse afkomst. Deze vrienden waren al te blij om hem meer te vertellen over de islaam en heel gauw maakte hij veel nieuwe vrienden. 

 

Een van deze vrienden was Toufiq uit Weert. Abu Jouhaina kwam vaak bij Toufiq over de vloer. Broeder Toufiq vertelde in een gesprek van 20 jaar later: “Ik kan me herinneren dat vooral de Koran je erg had overtuigd.”

 

Toufiq besloot de geïnteresseerde Nederlander thuis uit te nodigen in de Ramadaan. Zo leerde hij de islamitische manieren en gezinsleven kennen. Ook ging Abu Jouhaina steeds meer naar de moskee en had hij gelijk het vasten geprobeerd, om daarna het vasten samen te verbreken met de ‘Harira’ en ‘Shabakiyyah’. Een genot dat resulteerde in het in de nacht naar de keuken sluipen om nog even wat te proeven. 

 

Na het Maghreb-gebed ging hij dan ook mee om te zitten in de moskee tijdens Taraweeh en dronk rustig thee, terwijl de rest ging bidden. Hij voelde zich zo gewoon met het gebed dat hij in één van de eerste avonden besloot mee te bidden. Maar hoe? Hij stond op en ging in de rij staan met een lach op zijn gezicht. Hij dacht: ‘Ik doe gewoon zoals zij doen’. Als zij buigen voor de roekoe’ dan buigde hij mee, zo ook met de soedjoed, hij deed hun gewoon na. Hierna leerde Toufiq hem de shahaadah, wat eigenlijk betekent dat hij eerst gevast had, daarna gebeden en daarna pas de shahadah had uitgesproken. 

 

Ustaadh Abu Jouhaina had zijn Islaam aangekondigd in de maand Ramadaan, op 13-jarige leeftijd. Wat hierna gebeurde, de reactie van familie en het begin van de studie wordt beschreven in deel 2.

 

Wordt vervolgd in shaa Allaah…

 

(𝘎𝘦𝘴𝘤𝘩𝘳𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘵𝘰𝘦𝘴𝘵𝘦𝘮𝘮𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯𝘸𝘦𝘳𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘮𝘦𝘵 𝘥𝘦 𝘶𝘴𝘵𝘢𝘢𝘥𝘩)