Twee zaken die sommige mensen als problematisch ervaren met betrekking tot Al-Qadr (de Voorbeschikking)

De eerste: Hoe verenigen we het feit dat een persoon ervaart dat hij iets doet of laat zijn eigen vrije wil, zonder dat hij zich daartoe gedwongen voelt, met het geloof dat alles met de Voorbeschikking en Oordeel van Allaah gebeurt?

Het antwoord daarop is: Als we stilstaan bij de daad van de dienaar en zijn activiteit zien we dat het uit twee dingen voortvloeit; de wil, dus het kiezen van iets, en het vermogen. Zonder deze twee zaken zijn er geen daden. De wil en het vermogen zijn alle twee door Allaah geschapen omdat de wil een verstandelijke kracht is en het vermogen een lichamelijke. Als Allaah het had gewild, dan had Hij de mens zijn verstand afgenomen waardoor die geen wil meer zou hebben. Of Hij had zijn vermogen afgenomen waardoor het onmogelijk voor hem zou worden iets te doen. Dus als de mens besluit iets te doen en hij doet het, weten we zeker dat Allaah het gewild of bepaald heeft. Zo niet, dan had Hij hem van zijn besluit afgeleid of had Hij een belemmering bepaald die een afscheiding had gemaakt tussen hem en het vermogen om (daden) uit te voeren Een bedoeïen werd een keer gevraagd: “Hoe ben je tot de kennis van Allaah gekomen?” Hij zei: “Door opheffing van beslissingen en afwendig van de wil.”

De tweede zaak die als verwarrend wordt ervaren betreffende De Voorbeschikking is; hoe het kan dat de mens gestraft wordt voor het verrichten van zondes als ze al bepaald zijn voor hem en hij zich niet kan ontdoen van iets wat al (voor) geschreven is?

Het antwoord hier is dat we zeggen: als je dit zegt, zeg dan ook de mens wordt beloond voor het verrichten van goede daden hoe kan hij ervoor beloond worden als ze bepaald zijn voor hem en hij zich niet kan ontdoen van iets wat al (voor) geschreven is. Het is niet rechtvaardig dat je de Voorbeschikking als excuus gebruikt met betrekking tot zondes en dat niet doet met betrekking tot goede daden.

Een tweede antwoord is: dat Allaah dit excuus ongeldig heeft verklaard in de Qor’aan, en het “praten zonder kennis” heeft genoemd, de Meest Verhevene zegt:

“Degenen die deelgenoten (aan Allaah) toekenden, zullen zeggen: “Als Allaah het had gewild, dan hadden wij geen deelgenoten ( aan Allaah) toegekend en evenmin onze vaderen, noch hadden wij iets verboden verklaard.” Op dezelfde wijze loochenden ook degenen voor hen, totdat zij Ons geweld proefden. Zeg: “Hebben jullie kennis? Brengt het dan naar buiten voor Ons. Jullie volgen slechts vermoedens en jullie liegen slechts.” [ Surah Al-An’aam 6:148

Dus Allaah heeft het duidelijk gemaakt dat degenen die de Voorbeschikking als excuus gebruiken voor hun polytheïsme voorgangers hadden die net als hen loochenden ( de Qadr als excuus gebruikten) en dit bleven doen totdat ze het geweld van Allaah proefden. En als hun excuus juist was had Allaah hen niet Zijn geweld laten proeven. Daarna heeft Allaah Zijn Profeet bevolen om ze uit te dagen door te vragen om bewijsvoering voor de juistheid van hun argumentatie en maakte duidelijk dat ze daar geen argument voor hebben.

Een derde antwoord is: dat we zeggen dat de Voorbeschikking een verborgen geheim is en dat niemand, behalve Allaah, er kennis van heeft totdat het gebeurt. Dus waar heeft een zondaar dan de kennis vandaan dat Allaah voor hem een zonde heeft voorgeschreven zodat hij eraan begint? Is het niet mogelijk dat een goede daad voor hem geschreven is!? Waarom begint hij niet aan een goede daad in plaats van een slechte daad en zegt Allaah heeft voor mij geschreven dat ik hem gehoorzaam?

Een vierde antwoord is: dat we zeggen dat Allaah de mens heeft bevoorrecht met verstand en begrip die Hij hem gegeven heeft. Hij heeft naar hem boeken neergezonden, Boodschappers gestuurd, het gunstige van het schadelijke voor hem duidelijk gemaakt, heeft hem een wil en vermogen gegeven waarmee hij één van de twee wegen kan bewandelen. Waarom kiest deze zondaar de schadelijke weg boven de gunstige? Is het niet zo dat als deze zondaar naar een land wil afreizen en er waren twee wegen; een makkelijke en veilige weg en een andere moeilijke en angstaanjagende weg, dat hij zeker de makkelijke en veilige weg zou nemen? Hij zou zeker niet de moeilijke en angstaanjagende weg kiezen en dan zeggen dat Allaah dat voor hem bepaald heeft. Sterker nog als hij ervoor zou kiezen met als argument dat Allaah dat voor hem geschreven heeft dan zouden de mensen dat als idioot en krankzinnig beschouwen. Dit is ook zo precies met het goede en het slechte pad. Laat de mens daarom het goede pad bewandelen en zich zelf nooit voor de gek houden door het slechte pad te volgen met als argument dat Allaah dat voor hem bepaald heeft.

We zien ieder mens die in staat is om levensonderhoud te verdienen alles daarvoor doen. Hij blijft niet thuis zitten niks doen met Al-Qadr als argument. Wat is dan het verschil tussen het streven voor het wereldse leven en het streven naar de gehoorzaamheid aan Allaah? Waarom gebruikt men Al-Qadr als excuus als het gaat om ongehoorzaamheid aan Allaah en als het gaat om het werken voor wereldse doelen men dit niet doet? Voorwaar, het is duidelijk dat er geen verschil is maar de begeertes maken doof en blind.

Uit het boek: Een aantal problemen onder de jongeren

Auteur: Shaykh Al-Allaamah Mohammed Ibn Saalih al-Uthaymien (D. 1421H)

Vertaald door: Umm Ahmed

Nagekeken door: Abu Mohammed Abdullaah as-Surinamie

Uitgeverij: As-Sunnah Publications