𝐇𝐞𝐭 𝐨𝐩𝐡𝐞𝐟𝐟𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐭𝐢𝐣𝐝𝐞𝐧𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐚𝐚𝐧𝐫𝐨𝐞𝐩𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐀𝐥𝐥𝐚𝐡 (𝐃𝐮’𝐚)

Een van de algemene manieren bij het aanroepen van Allah is het opheffen van je handen. Het is een van de redenen voor het antwoorden van de du’a. Wanneer men dit soms spontaan doet om een rede is geen probleem zonder van een plek of tijd een gewoonte te maken.

عَنْ سَلْمَانَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: (إِنَّ رَبَّكُمْ تَبَارَكَ وَتَعَالَى حَيِيٌّ كَرِيمٌ، يَسْتَحْيِي مِنْ عَبْدِهِ إِذَا رَفَعَ يَدَيْهِ إِلَيْهِ، أَنْ ‌يَرُدَّهُمَا ‌صِفْرًا)

Salman رضي الله عنه zei: De Boodschapper van Allah ﷺ zei:

“Waarlijk jullie Heer is schaamtevol en vrijgevig. Hij schaamt Zich voor Zijn dienaar wanneer deze zijn (twee) handen opheft naar hem om hen leeg terug te laten gaan”

(Abu Dawud, At-Tirmidhi, Ibn Madjah, authentiek)

Dus het is van de manieren van du’a, (behalve wanneer de sunnah erop duidt dat men de handen niet opheft).

𝐇𝐢𝐞𝐫𝐢𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧, 𝐳𝐨𝐚𝐥𝐬 𝐝𝐞 𝐠𝐞𝐥𝐞𝐞𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐮𝐢𝐝𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐭, (𝟑) 𝐬𝐢𝐭𝐮𝐚𝐭𝐢𝐞𝐬:

𝗧𝗲𝗻 𝗲𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲:

Waar overleverd wordt dat de profeet ﷺ ergens du’aa deed maar niet zijn handen ophief:

Hier is het Bid’a om hier de handen op te heffen!

Zoals tijdens het gebed en ook de Tawaaf en zoals tijdens de du’a in de vrijdagspreek voor andere zaken dan de du’a voor regen (الاستسقاء) daarin is het wel overgeleverd om je handen op te heffen. Want er wordt overlevert dat dit niet de sunnah was:

“Een van de Sahaba zag Bischr ibn Safwan zijn handen opheffen op de minbar de sahabi was erg boos en zei:

لَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا يَزِيدُ عَلَى أَنْ يَقُولَ بِيَدِهِ: هَكَذَا، وَأَشَارَ بِإِصْبَعِهِ الْمُسَبِّحَةِ

Zeker ik heb de Boodschapper van Allah ﷺ gezien dat hij niks meer doet dan dat hij zo doet met zijn handen: en hij wees met zijn wijsvinger “

(Muslim, Abu Dawud , An-Nasa’i , Imam Ahmad in zijn Musnad en vele anderen boeken zoals : Musnad At-Tayalisi, Musanaf ‘Abdurazzaq, Ibn Abi Shaybah, Sunan Ad-Darimi)

𝐓𝐞𝐧 𝐭𝐰𝐞𝐞𝐝𝐞:

Waar in de sunnah vermeld staat dat de Boodschapper van Allah ﷺ zijn handen ophief: Zoals de du’a in ‘arafah, bij as-safa wa al-marwa en tijdens de istisqaa (vragen om regen). Hier is het een sunnah.

𝐓𝐞𝐧 𝐝𝐞𝐫𝐝𝐞:

Waar de overlevering het niet duidelijk maakt. Bijvoorbeeld dat het overgeleverd is dat hij ﷺ du’a deed maar niet verduidelijkt wordt of Hij zijn handen ophief of niet ophief. Zoals tussen de Adhaan en de Iqaamah. Hier is handen opheffen aanbevolen en een rede voor de beantwoording van een du’a. Het is goed dit niet altijd te doen en soms te laten.

𝓐𝓫𝓾 𝓙𝓸𝓾𝓱𝓪𝓲𝓷𝓪